وَكَمْ أَهْلَكْنَا مِن قَرْيَةٍ بَطِرَتْ مَعِيشَتَهَا فَتِلْكَ مَسَاكِنُهُمْ لَمْ تُسْكَن مِّن بَعْدِهِمْ إِلَّا قَلِيلًا وَكُنَّا نَحْنُ الْوَارِثِينَ
چه بسیار [مردم] شهرهائی را که در [ناز و نعمتِ] زندگی طغیان کردند 49 هلاک ساختیم، این خانه‌های [ویران] آنهاست که بعد از آنان کمتر کسی در آن ساکن گردیده است، و ما همواره وارث [دیار آنها] بوده‌ایم [=آنها چیزی را با خود نبردند].
49- «بَطَرَ»، طغیان و تکبری است که از راحت و رفاه فراوان و مست ثروت و قدرت شدن ناشی می‌گردد.