أَفَمَن وَعَدْنَاهُ وَعْدًا حَسَنًا فَهُوَ لَاقِيهِ كَمَن مَّتَّعْنَاهُ مَتَاعَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ثُمَّ هُوَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مِنَ الْمُحْضَرِينَ

پس آیا کسی که وعده نیکوئی [برای آخرت] به او داده‌ایم، که [حتماً] به آن خواهد رسید، همچون کسی است که [فقط] از بهره زندگی دنیا بهره‌مندش کرده‌ایم و سرانجام در روز قیامت [برای پاسخ‌گوئی به اسارتش در زندگی دنیا و فراموشی آخرت] احضار خواهد شد؟