وَقِيلَ ادْعُوا شُرَكَاءَكُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ يَسْتَجِيبُوا لَهُمْ وَرَأَوُا الْعَذَابَ لَوْ أَنَّهُمْ كَانُوا يَهْتَدُونَ

و [به دنباله روها] گفته می‌شود: شریکان خود را [که شفیع و واسطه میان خدا و خلق می‌پنداشتید] بخوانید؛ آنها را [به یاری] می‌خوانند، ولی پاسخ‌شان نمی‌دهند و در [چنین شرایط درماندگی، به جای امداد،] عذاب را می‌بینند [و آرزو می‌کنند] ایکاش هدایت شده بودند.