وَابْتَغِ فِيمَا آتَاكَ اللَّهُ الدَّارَ الْآخِرَةَ وَلَا تَنسَ نَصِيبَكَ مِنَ الدُّنْيَا وَأَحْسِن كَمَا أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَيْكَ وَلَا تَبْغِ الْفَسَادَ فِي الْأَرْضِ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْمُفْسِدِينَ
در آنچه خدا به تو بخشیده [با استفاده از امکاناتی که داری] سرای آخرت را طلب کن و نصیبت را از دنیا [در کار و تلاش برای ساختن آخرت] فراموش نکن 57 و همانگونه که خدا به تو نیکی کرده، [تو نیز به دیگران] نیکی کن و در پی فساد در زمین مباش که مسلماً خدا مفسدان را دوست ندارد.
57- امام علی(ع) شنید کسی دنیا را نکوهش می‌کند، در انتقاد از چنین نگرشی فرمود: ...دنیا سرای راستی است برای کسی که حقیقت آن را دریابد، سرای عافیت است برای کسی که از آن برای آخرتش توشه برگیرد... دنیا سجده‌گاه دوستان خدا، مصلای فرشتگان، محل نزول وحی و تجارت‌خانه اولیاء خداست که در آن کسب رحمت کنند و سود بهشت به دست آورند [حکمت 126 یا 131].