وَأَصْبَحَ الَّذِينَ تَمَنَّوْا مَكَانَهُ بِالْأَمْسِ يَقُـولُونَ وَيْكَأَنَّ اللَّهَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِـمَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَيَقْدِرُ لَـوْلَا أَن مَّنَّ اللَّهُ عَلَيْنَا لَخَسَفَ بِنَا وَيْكَأَنَّهُ لَا يُفْلِحُ الْكَافِرُونَ

و روز بعد کسانی که دیروز آرزو می‌کردند ایکاش جای او بودند، می‌گفتند: وای [بر ما]، این خداست که روزی را بر هر که از بندگانش بخواهد [مطابق نظاماتی] گشایش می‌بخشد یا به اندازه [=محدود] می‌سازد. اگر نه این بود که خدا نعمت بزرگی به ما [در نجات از این حادثه] بخشید، ما را نیز به زمین فرو می‌برد، وای، شگفتا، ناسپاسان پیروز [=موفق] نمی‌شوند. 61