مَن جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَيْرٌ مِّنْهَا وَمَن جَاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَلَا يُجْزَى الَّذِينَ عَمِلُوا السَّيِّئَاتِ إِلَّا مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ
هر کس نیکی آورد [=کار خیری کند]، پاداشی بهتر از آن خواهد داشت و هر کس بدی آورد، 62 آنان که مرتکب زشتی‌ها شده‌اند، جز به آنچه [در دنیا] می‌کردند کیفر نمی‌بینند [و فقط پاداش خوبی بیش از نفس عمل است].
62- در این آیه به جای «من عَمِلَ» یا «من کَسَبَ» و مشابه آن، «مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَهِ... وَمَنْ جَاءَ بِالسَّیِّئَهِ» گفته شده است که مفهوم پدید آوردن و عرضه کردن عمل دارد و بر ایجاد و آفرینش عمل تکیه می‌کند.