أَئِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجَالَ وَتَقْطَعُونَ السَّبِيلَ وَتَأْتُونَ فِي نَادِيكُمُ الْمُنكَرَ فَمَا كَانَ جَوَابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَن قَالُوا ائْتِنَا بِعَذَابِ اللَّهِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ
شما [با انحراف در غریزه جنسی] به سراغ مردان می‌روید و راه [تداوم نسل] را قطع می‌کنید و در محافل [=گردهمایی‌های باطل] خویش مرتکب کارهای زشت می‌گردید.29 پاسخ قوم او جز این نبود که: اگر راست می‌گویی [که چنین کارهایی موجب کیفر الهی می‌شود] عذاب خدا را بیاور!
29- «نادی» اسم فاعل از ریشه «ندو» [جمع شدن]، به مجالس و محافل انسی گفته شده که مردم دور هم می‌نشستند و به مِی گساری و قمار و امور غیر اخلاقی می‌پرداختند. به محل گردهمایی و مشورت در زمان نزول قرآن نیز «دارالنُّدوه» گفته می‌شد.