مَن كَانَ يَرْجُو لِقَاءَ اللَّهِ فَإِنَّ أَجَلَ اللَّهِ لَآتٍ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ
هر که همواره امیدوار به لقای خداست5 [باید مطمئن باشد]، سرآمد خدایی حتما آمدنی است6 و او بس شنوا و داناست.7
5- مشکل آن‌ها در ناباوری قرآن، همین تردید در لقای ربوبی است. لقاء ربّ را مفسرین ملاقات او در روز قیامت گفته‌اند، اما می‌تواند لقای پیامبر با ربّ [مسئله نبوت] یا لقاء و امکان ارتباط قلبی خودشان با خدا [در دنیا] باشد.
6 – اجل هر چیز، همان پایان عمر تعیین شده و سرآمد آن است. هر پدیده‌ای عمر معین دارد، اجل عمر ما مرگ است و اجل زمینی که در آن زندگی می‌کنیم و جهانی که در آن به سر می‌بریم، قیامت و رستاخیزی است که حتما آمدنی است. به سوره انعام آیه 134 (6:134) نیز نگاه کنید.
7 – اشاره به شنوایی و دانایی مطلق خدا در این آیه، بشارت دهنده به این حقیقت است که تقاضا و تلاش برای ملاقات با او [رسیدن به رشد و تعالی به سویش] مسموع واقع می‌شود و او می‌داند و غافل از بندگان نیست.