وَلَئِن سَأَلْتَهُم مَّن نَّزَّلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَحْيَا بِهِ الْأَرْضَ مِن بَعْدِ مَوْتِهَا لَيَقُـولُنَّ اللَّهُ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْقِلُونَ
و اگر از آنان بپرسی چه کسی از آسمان بارانی [پر برکت] می‌فرستد که زمین را پس از مرگش [=در زمستان یا خشکسالی] زنده می‌کند؟ حتماً خواهند گفت: خدا؛ بگو: ستایش ویژه خداست [نه معبودهای باطل شما]، ولی بیشترشان تعقل نمی‌کنند59 [=فکر خود را برای درک این ارتباط به کار نمی‌اندازند].
59- نمی‌گوید «عقل» و فهم ندارند، می‌گوید عقل خود را به کار نمی‌اندازند. معنای عقل «حفظ تجارب است»، از تفکر علم پدید می‌آید و به کار بردن علم و تجربه را تعقل می‌نامند.