224- «کُفَّار» مبالغه کفر است و شدّت آن را می‌رساند، و گرنه «الی الکفر» گفته می‌شد. آرزوی آنان برگرداندن مسلمانان از استقلال و ایمان‌های آینده‌ساز و تعالی‌بخش به انکار مطلق و عقب افتادگی است تا امکان استعمار و استثمار آنان آسان گردد.

225- «صفح»، از صفحه روی یا صفحه دل پاک کردن آثار رنجش از مشرکان، و به اصطلاح، به روی خود نیاوردن و گذشتی کریمانه است که یک گام بالاتر از عفوی است که فراموش نشود و به بایگانی دل سپرده گردد.

226- جمله «حَتَّى یَأْتِیَ اللهُ بِأَمْرِه»، سپردن عاقبت و عقوبت کار آنان به خداوندی است که گریزی از مُلک و حکم او ممکن نیست، و برای هر کار اجل و سرآمدی قرار داده که به آن می‌رسد. آمدن امر خدا را در آیات دیگری نیز می‌توان بررسی کرد [از جمله: مائده 52 (5:52) ، انعام 158 (6:158) ، توبه 24 (9:24) ، رعد 31 (13:31) ، نحل 32 (16:32) ].