وَقَالَتِ الْيَهُودُ لَيْسَتِ النَّصَارَى عَلَى شَيْءٍ وَقَالَتِ النَّصَارَى لَيْسَتِ الْيَهُودُ عَلَى شَيْءٍ وَهُمْ يَتْلُونَ الْكِتَابَ كَذَلِكَ قَالَ الَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ مِثْلَ قَوْلِـهِمْ فَاللَّهُ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِيمَا كَانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ
یهودیان گفتند: نصاری [=مسیحیان] بر هیچ [پایه‌ای از حقانیّت] نیستند! و نصاری نیز گفتند: یهودیان بر هیچ [حقانیتی] نیستند! حال آنکه همه آنها کتاب [آسمانی خود را] می‌خوانند [و با این حال بی‌خبرند]، مردمی هم که [چیزی از کتاب‌های آسمانی] نمی‌دانند، همانند سخن اینان گویند 232 [پس چه فرقی است میان اهل کتاب با بی‌خبران؟ با چنین روش و منشی] خدا درباره آنچه پیوسته اختلاف می‌کنند، در روز رستاخیز داوری خواهد کرد.
232- معلوم می‌شود خواندن مکرّر کتاب دینی و آموختن دانش دین برای هدایت به ایمان کافی نیست، دانش چراغی است که راه را روشن می‌کند، پای در راه نهادن و پذیرش زحمات و خطرات طی طریق است که مسافر را به مقصد می‌رساند. این است رمز آنکه گفته شده این کتاب متقین را به مقصد می‌رساند: ذَلِکَ الْکِتَابُ لا رَیْبَ فِیهِ هُدًى لِلْمُتَّقِینَ [بقره 2 (2:2) ].