وَقَالَ الَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ لَـوْلَا يُكَلِّمُنَا اللَّهُ أَوْ تَأْتِينَا آيَةٌ كَذَلِكَ قَالَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِم مِّثْلَ قَوْلِـهِمْ تَشَابَهَتْ قُلُوبُهُمْ قَدْ بَيَّنَّا الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يُوقِنُونَ
آنهایی که [از استعداد انسان در اوج و عروج و ارتباط با خدا، چیزی] نمیدانند، گفتند: چرا خدا با ما سخن نمیگوید؟ یا آیهای [=نشانه ویژهای] برای ما نمیآورد؟ 239 پیشینیان آنها نیز همین ادّعا را داشتند، [چقدر] دلهای آنان به هم شبیه است! ما آیات را برای مردمی که در پی یقیناند 240 به روشنی بیان کردهایم.
239- همین «خودمحوریها» است که مانع «تسلیم» به حق و تمکین به آن میشود، و گرنه به مصداق: ذات نایافته از هستیبخش کِی تواند که بُوَد هستیبخش، کسانی که با کوته بینیهای فرقهای و محدود ساختن خدا به معابد خود و فرزند قائل شدن برای او، اسیر دنیای مادّی خود شدهاند، چه شایستگی دارند که کلام خدا را بشنوند و پیامآور او به دیگران باشند؟ یهودیان معاصر پیامبر اسلام همان سخنی را تکرار میکردند که اسلافشان در هزارههای پیشین به موسی گفته بودند که تا به چشم خود خدا را نبینیم به تو ایمان نمیآوریم [بقره 55 (2:55) ].
240- «یوقنون» فعل است نه اسم یا وصف، منظور کسانی است که به دنبال یقین آوردن هستند و تلاش میکنند به شناخت یقینی برسند. به نظر نمیرسد ترجمه «اهل یقین» که برخی مترجمین برمیگزینند وافی به مقصود باشد.