يَابَنِي إِسْرَائِيلَ اذْكُرُوا نِعْمَتِيَ الَّتِي أَنْعَمْتُ عَلَيْكُمْ وَأَنِّي فَضَّلْتُكُمْ عَلَى الْعَالَـمِينَ
ای بنی‌اسرائیل، نعمت [ویژه] مرا که بر شما ارزانی داشتم به خاطر داشته باشید و این که من شما را بر جهانیان برتری بخشیدم. 244
244- ر ک به پاوقی 101 همین سوره (2:47) . به نظر نمی‌رسد در گذشته تاریخ، هیچ قومی واجد شرایط ویژه‌ای که بر بنی‌اسرائیل [نسل یعقوب از 12 فرزند او] گذشته، بوده باشد. قرن‌ها زجر و شکنجه فرعونیان و آوارگی‌های بعدی و حملات مکرّر همسایه‌ها و مصیبت‌های مختلف، زمینه‌ساز ظهور و بروز پیامبران بزرگی درمیان این قوم شده است که به رغم شرک و کفر و نفاق و عهدشکنی اکثر بنی‌اسرائیل با خدا و خلق او، در کوره فتنه و ابتلاء آبدیده شده‌اند. فضیلت مورد نظر قرآن همین عنایت خدا در ارسال مربیّان و کتابهای آسمانی بوده است، هرچند یهودیان تسلطشان بر منابع قدرت و ثروت و اطلاعات در دنیای امروز را به رغم اقلیّت محض بودن، رمز برتری خود می‌شمرند و می‌پندارند با تکیه بر قدرت‌های روزگار در آواره ساختن مردم فلسطین و تعرّض به کشورهای اسلامی، برای همیشه در امنیّت و آسایش خواهند بود، هرچند تاریخ آن قوم به کرّات خلافش را ثابت کرده و جز با تمکین از حق دوامی نخواهد داشت.