255- مهلت عمر دنیایی را، گرچه به نظر شیفتگان زندگی و زینت‌هایش طولانی می‌آید، قرآن قلیل شمرده است: مزمّل 11- وَذَرْنِی وَالْمُکَذِّبِینَ أُولِی النَّعْمَهِ وَمَهِّلْهُمْ قَلِیلاً ؛ مرسلات 46- کُلُوا وَتَمَتَّعُوا قَلِیلاً إِنَّکُمْ مُجْرِمُونَ.
در رستاخیز نیز همگان آگاه می‌شوند که جز «مدّت قلیلی» در زمین درنگ نکرده‌اند [اسراء 52 (17:52) و مؤمنون 114 (23:114) ]. دنیا «ثمن قلیلی» است که متولیان دین با فروش ایمان و آخرت، آن را خرج شهرت و قدرت خود می‌کنند و این حقیقت را قرآن در 9 آیه، عمدتاً مدنی، تصریح کرده است [بقره 41 (2:41) و 79 (2:79) و 174 (2:174) ، آل‌عمران 3 (3:3) و 187 (3:187) و 199 (3:199) ، مائده 44 (5:44) ، توبه 9 (9:9) ، نحل 95 (16:95) ].

256- معنای «صیرورت»، شدن و تحول یافتن و رسیدن است، اهل لغت مصیر را مصدر میمی و اسم مکان معنا کرده‌اند، یعنی بازگشتگاه. اما مصیر با مرجع و مسیر فرق دارد؛ در این واژه، توجه به سرانجام تحولات و فرآیند مورد نظر است. مشتقات این واژه 29 بار در قرآن تکرار شده است. مثل: الی الله تصیر الامور [امور به سوی خدا برمی‌گردد]، الیک المصیر، الی الله المصیر، الی المصیر، الینا المصیر، بئس المصیر، ساءت مصیرا، مصیرکم الی النار.