إِذْ قَالَ لَهُ رَبُّهُ أَسْلِمْ قَالَ أَسْلَمْتُ لِرَبِّ الْعَالَـمِينَ
آنگاه که پروردگارش به او گفت: تسلیم باش! گفت: [یکسره] تسلیم پروردگار عالمیان هستم. 271
271- رمز صیقل و صفا یافتن و برگزیده شدن ابراهیم در همین «تسلیم» حنیف‌وار بود که در آغاز از ضمیر پاک خود نقش ربوبیّت خاص [نسبت به خود- رَبّی] را دریافت، و سپس به ربوبیّت عام «ربّ العالمین» رسید. پاسخ «أَسْلِمْ»، می‌توانست فقط «أَسْلَمْت» باشد. افزودن «لِرَبِّ الْعَالَمِینَ»، جامعیّت ایمان و تسلیم و عمق نگاه ابراهیم را می‌رساند که در برابر ربوبیّت جهانشمول پروردگار تسلیم بود.