قَدْ نَرَى تَقَلُّبَ وَجْهِكَ فِي السَّمَاءِ فَلَنُوَلِّيَنَّكَ قِبْلَةً تَرْضَاهَا فَـوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَحَيْثُ مَا كُنتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَكُمْ شَطْرَهُ وَإِنَّ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ لَيَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّهِمْ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا يَعْمَلُونَ
- [ای پیامبر] روی گرداندن [مشتاقانه و بی‌تاب] تو به آسمان را [در انتظار فرمان بازگشت به قبله نخستین] می‌بینیم. 295 [با چنین اشتیاقی] مسلماً تو را به قبله‌ای که به آن خشنود شوی برمی‌گردانیم. 296 پس اکنون رویت را به سوی مسجدالحرام بگردان و شما [مسلمانان نیز] هرکجا هستید [=در هر نقطه‌ای از زمین که زندگی می‌کنید] روی خویش را به سوی آن بگردانید و بی‌گمان کسانی که به آنها کتاب [=تورات و انجیل] داده شده، 297 به خوبی می‌دانند که آن [قبله] حقی از جانب پروردگارشان است و خدا از آنچه می‌کنند غافل نیست.298
295- نگاه مکرّر و منتظر پیامبر بر آسمان وحی، نیاز او را برای تعیین قبله‌ای که متناسب با توحید ابراهیمی باشد نشان می‌دهد. آن حضرت از بیت‌المقدس قبله بنی‌اسرائیل، که تبدیل به قبله قدرت قومی شده بود، رضایت نداشت و استقلال مسلمانان را در قبله‌ای که فارغ از تعلّقات قومی باشد آرزو می‌کرد. به خصوص با نزول آیاتی عبرت‌آموز از انحرافات آن قوم و دور شدنشان از آیین ابراهیم، این نیاز و نظاره بر آسمان شدّت می‌یافت.
296- اگر رویکرد قبلی به بیت‌المقدس به تشخیص و تصمیم خود پیامبر بوده است، این نارضایتی چه دلیلی می‌تواند داشته باشد؟ جز آنکه یا به الهام الهی بوده، یا آیات مربوط به مجاهدت‌های ابراهیم خلیل او را مشتاق اقبال همیشگی به آن کانون کرده بود.
297- قرآن یهودیان و مسیحیان را با عنوان «اهل کتاب» خوانده است تا یادآور تعهّد و مسئولیت آن در قبال کتاب آسمانی باشد. عنوان «اهل کتاب» 31 بار، «اوتواالکتاب» 21 بار، «اوتواالعلم» 9 بار و« اهل الانجیل» یکبار در قرآن آمده است.
298- علمای بنی‌اسرائیل برحسب حقایق مندرج در کتاب مقدس، به خوبی بر نقش ابراهیم در بنای خانه کعبه و حقانیّت آن آگاه بودند ولی نمی‌خواستند با پذیرش آن، از امتیازات ادعایی و مرزبندی‌های موهوم تفرقه‌انگیز با دیگر خداپرستان صرفنظر کنند.