وَلَئِنْ أَتَيْتَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ بِكُلِّ آيَةٍ مَّا تَبِعُوا قِبْلَتَكَ وَمَا أَنتَ بِتَابِعٍ قِبْلَتَهُمْ وَمَا بَعْضُهُم بِتَابِعٍ قِبْلَةَ بَعْضٍ وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءَهُم مِّن بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ إِنَّكَ إِذًا لَّـمِنَ الظَّالِـمِينَ
اگر برای کسانی که به آنها کتاب داده شده هر نشانه‌ای [در حقانیّت این تغییر قبله] بیاوری، از قبله تو پیروی نمی‌کنند، تو هم پیرو قبله آنان نیستی و بعضی از آنان نیز پیرو قبله برخی دیگر نیستند [=بین خودشان هم اختلاف دارند] و اگر- پس از علمی که بر تو رسیده- از نظریات [مبتنی بر هوای نفس] آنها پیروی کنی، در اینصورت از ظالمان خواهی بود. 299
299- خطاب تهدیدآمیز این آیه متوجه چه کسی است؟ چگونه ممکن است پیامبری که خود بی‌تاب و منتظر و مشتاق تغییر قبله بود، از نظریات بی‌پایه دیگران تبعیّت کند؟ آیا نمی‌توان گفت این هشدار تهدیدآمیز، گرچه خطاب به پیامبر است، ولی متوجه مسلمانانی است که مصلحت روزگار را به گونه دیگری دیده بودند. گویا تهدید غیرمستقیم برای حفظ حرمت آنان مؤثرتر بود.