وَمِنْ حَيْثُ خَرَجْتَ فَـوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَإِنَّهُ لَلْحَقُّ مِن رَّبِّكَ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ
- [ای پیامبر] از هرجا [و هرگاه از تمرکز و توجه به قبله توحید ابراهیمی] خارج شدی، پس رویت را [هنگام نماز، یا روی دلت را در هر شرایطی] به سوی مسجدالحرام بگردان 305 و بی‌گمان آن [تغییر قبله، فرمان] حقی از جانب پروردگار توست و خداوند از آنچه [متکبران متعصّب از اهل کتاب] می‌کنند غافل نیست.
305- پس از تصریح به این حقیقت که برای هر اُمتی وجهه و قبله‌ای متناسب با تاریخ تحولات و مقدّسات آنهاست، در این آیه، بار دیگر، با تأکید بر حقّانیت تغییر قبله و نقش تربیتی آن، پیامبر را به روی آوردن به قبله ابراهیمی، در هر شرایط و زمان و مکانی، فرمان می‌دهد تا بی هیچ شک و تردیدی، مصمّم و مستقیم به سوی مسجدالحرام، که مدرسه و مکتب اسلام و توحید و تسلیم است، روی کند.