فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ وَاشْكُرُوا لِي وَلَا تَكْفُرُونِ
پس [حال که از نعمت تلاوت و تزکیه و تعلیم در پرتو بعثت برخوردار شده‌اید] مرا یاد کنید 315 تا شما را یاد کنم و شکر [نعمت] مرا گزارید و [نعمت] مرا ناسپاسی نکنید. 316
315- ذکر خدا کردن بندگان، از خواب غفلت و فراموشی بیدار شدن آنهاست، و ذکر بنده کردن خدا، همچون توبه پذیری‌اش، رحمت آوردن به بنده است.
316- در این آیه 4 بار ضمیرهای متکلم منفرد [فَاذْکُرُونِی، أَذْکُرْکُمْ، وَاشْکُرُواْ لِی، وَلاَ تَکْفُرُونِ] به کار رفته که کم نظیر در قرآن و دلالت کننده بر قُرب بندگان بیداردل با خدا می‌باشد.
به گفته مرحوم طالقانی [در تفسیر این آیات]: « در این سه آیه 20 بار ضمایر خطابی به صورت فعل امر و مستقبل و ضمیر «کُم» آمده تا شخصیت مستقل فردی و اجتماعی مسلمانان هرچه بیشتر تکوین شود و با اتکاء به خداوندی که چنین مقام بلندی به آنها داده، مسئولیت‌ها و تعهدات خود را انجام دهند.»