وَلَا تَقُـولُوا لِـمَنْ يُقْتَلُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتٌ بَلْ أَحْيَاءٌ وَلَكِن لَّا تَشْعُرُونَ

کسانی را که در راه خدا کشته شده‌اند مُرده مخوانید، 320 بلکه [نزد پروردگارشان] زندگانند، ولی شما [رمز آن را] درک نمی‌کنید. 321

320- پس از توصیه به صبر و صلات در مقابله با مصیبت‌های راه حق، در این آیه ترس از مرگ را، که مهمترین عامل تضعیف صبر و استقامت است، از ذهن‌ها و زبان‌ها می‌زداید تا مؤمنین بدانند مرگ در راه حق آغاز زندگی و حیاتی برتر است. «بَلْ أَحْیَاء»، نه حیاتی مشابه زندگی دنیایی، بلکه حیاتی خاص در حساب پروردگار است، آنچنان که در آیه 169 سوره آل‌عمران (3:169) آمده است: « وَلا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ».

321- شعور از ریشه «شَعْر» [موی سر]، به هر آنچه درک و فهمش نازک بینی و دقت بخواهد گفته می‌شود. شاعر نکته‌سنج و ظریف سخن است و شعور به درک ظرایف و نکاتی گفته می‌شود که بیشتر مردم از آن غافلند.