الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُم مُّصِيبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ
همانها که چون مصیبتی به آنان رسد، [به اتکاء نیروی صبر و صلات] گویند: ما از آنِ خداییم و به سوی او باز می‌گردیم. 323
323- همه حُزن و خوف‌ها از خودمحوری‌ها و به خود و تعلّقات موهوم دلبستن‌هاست. همین که شخص باور کند متعلق به خدا و در مُلک و تصرّف اوست، و این که مرگ نه روانه عدم شدن، بلکه رجعت به سوی خداست، مشکل حل می‌شود و محنت و مصیبت پذیرفته می‌گردد.