إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَا أَنزَلْنَا مِنَ الْبَيِّنَاتِ وَالْهُدَى مِن بَعْدِ مَا بَيَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِي الْكِتَابِ أُولَئِكَ يَلْعَنُهُمُ اللَّهُ وَيَلْعَنُهُمُ اللَّاعِنُونَ
بی‌گمان کسانی که آنچه را از دلایل و برهان‌های روشنگر 331 و رهنمودهایی که نازل کرده‌ایم، [به خاطر منافع از آگاهی مردم] می‌پوشانند، [آن هم] پس از آنکه برای مردم در کتاب [آسمانی] بیانش کرده‌ایم، 332 خداوند آنها را لعنت می‌کند [=از رحمت خود دور می‌دارد] و نیز لعنت کنندگان آنها را لعنت می‌کنند. 333
331- بینات جمع بینه از ریشه بیْن (وسط) است، به دلیل آن که وسط بودن موجب جدایی از دو طرف ( چپ و راست- افراط و تفریط) و ظهور و آشکار شدن آن میگردد، به دلیل آشکار و روشن "بین" گفته میشود. مونث بین، بینه و جمع آن بینات صفت آیات الهی میباشد.
332- ر ک به پاورقی 287 همین سوره (2:140) .
333- «لَعْن»، راندن کسی از خود و دور کردن اوست. لعنت آدمیان لفظی است و جنبه نفرین دارد، اما لعن الهی، دور کردن گمراهان از رحمت در بازتاب عمل خود آنها [کفر، نفاق، ستم، فساد و تباهی و...] میباشد. در واقع لعنت خدا مثل دستِ رد زدن معلم به شاگرد تنبل برای رفتن به کلاس بالاتر است، که نه از دشمنی، بلکه از حکمت و حمایت از حق دیگران ناشی میشود.