وَقَالَ الَّذِينَ اتَّبَعُوا لَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَتَبَرَّأَ مِنْهُمْ كَمَا تَـبَرَّءُوا مِنَّا كَذَلِكَ يُرِيهِمُ اللَّهُ أَعْمَالَهُمْ حَسَرَاتٍ عَلَيْهِمْ وَمَا هُم بِخَارِجِينَ مِنَ النَّارِ
آنان که [از رهبران دینی گمراه] پیروی می‌کردند، گویند: ای کاش [امکان] بازگشت [به دنیا] برای ما بود تا همانگونه که [آنها امروز] از ما تبرّی می‌جویند، [ما نیز] از آنان تبرّی می‌جستیم [=دنباله‌روی آنان نمی‌شدیم]. این چنین خدا اعمالشان را [با بروز] حسرت‌هایی به آنها می‌نمایاند 341 و آنها [با ذاتی شدن اعمال زشت در وجودشان] خارج شدنی از آتش نیستند.
341- ابراز انزجار و بیزاری از ناحیه پیروی‌کنندگان نسبت به پیروی‌شدگان را قرآن به کرات بیان کرده است تا سر‌سپردگان به قدرت و مقلدین چشم و گوش بسته بدانند فردا اربابان خود را لعنت خواهند کرد. از جمله: نحل 84 (16:84) تا 88 ؛ یونس 28 (10:28) ؛ اعراف 37 (7:37) و 38 ؛ فصلت 29 (41:29) ؛ ص 58 (38:58) تا 64 ؛ احزاب 66 (33:66) تا 68 ؛ ابراهیم 21 (14:21) و 22 ؛ سبا 31 (34:31) تا 33 ؛ مؤمنین 47 (23:47) تا 49 ؛ قصص 62 (28:62) تا 74 ؛ صافات 23 (37:23) تا 34 ؛ زخرف 36 (43:36) تا 39 ؛ ق 20 (50:20) تا 30.