يَاأَيُّهَا النَّاسُ كُلُوا مِمَّا فِي الْأَرْضِ حَلَالًا طَيِّبًا وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّيْطَانِ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ

ای مردم، [با نادیده گرفتن حلال و حرام‌های مشرکان] از آنچه در زمین است، حلال و پاکیزه بخورید 342 و با [تحریم بی‌دلیل بعضی از خوردنی‌ها] از گام‌های شیطان پیروی نکنید که او مسلماً دشمن آشکاری برای شماست. 343

342- متولیان مذاهب در طول تاریخ، برای توجیه تسلط و ضرورت تولیّت طبقه خود، همواره حلال و حرام‌ها و آداب و تشریفاتی را بافته و به عنوان دین به مردم عرضه می‌کردند، متأسفانه چنین دخالتی در احکام الهی، کم و بیش در امت اسلامی نیز ادامه یافته و مفتیانی حلال و حرام‌هایی را که بنی‌اسرائیل در آئین خود رعایت می‌کردند [اسرائیلیات]، وارد اسلام کرده‌اند. حال آنکه قرآن به وضوح توضیح داده است چنان مواردی موقت و مختص قوم بنی‌اسرائیل بوده است [آل‌عمران 93 (3:93) ، نساء 160 (4:160) و انعام 146 (6:146) ]. تنها معیاری که در قرآن برای خوردنی‌ها آمده است، گوارایی جسمی و مطبوع بودن است که خود شخص باید آن را تشخیص دهد [بقره 168 (2:168) ، مائده 88 (5:88) ، نحل 114 (16:114) ، اعراف 157 (7:157) و...].

343- جای پای شیطان را در پیروی از فتاوی غیرمنطبق با «ما اَنْزَلَ‌الله» متولیان دینی باید دید.