350- بدیهی است که هر آنچه می‌خوریم به شکم خود می‌بریم. تأکید بر این که آنچه متولیان منحرف مذهبی می‌خورند آتشی است که در «بطن» خود می‌برند، باید بیش از خوردن ظاهری باشد. اتفاقاً در آیه 10 سوره نساء (4:10) نیز آمده است: «آنهایی که اموال یتیمان را به ناحق می‌خورند، جز این نیست که آتشی را در بطن خود می‌برند که به زودی شعله‌ور خواهد شد. «إِنَّ الَّذِینَ یَأْکُلُونَ أَمْوَالَ الْیَتَامَى ظُلْمًا إِنَّمَا یَأْکُلُونَ فِی بُطُونِهِمْ نَارًا وَسَیَصْلَوْنَ سَعِیرًا».

351- تکلّم خدا با بندگان، نه سخن گفتن متعارف آدمیان با یکدیگر، بلکه مجازاً تأثیرگذاری مثبت است. و عدم سخن گفتن با کسانی که مدّعی پیشوایی دینی بودند، نشان از بی‌اعتنایی به آنها و طرد و تحقیرشان دارد. تزکیه نکردنشان نیز، رها کردن در پلیدیِ بی‌پروایی در پوشاندن کلام خدا به خاطر حفظ مریدان و موقعیت خود می‌باشد.

352- آیه 77 سوره آل‌عمران (3:77) نیز وصف حال همین متولیان دین‌فروش در آخرت است.