أَيَّامًا مَّعْدُودَاتٍ فَمَن كَانَ مِنكُم مَّرِيضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَيَّامٍ أُخَرَ وَعَلَى الَّذِينَ يُطِيقُونَهُ فِدْيَةٌ طَعَامُ مِسْكِينٍ فَمَن تَطَوَّعَ خَيْرًا فَهُوَ خَيْرٌ لَّهُ وَأَن تَصُومُوا خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ

- [در] روزهایی شمرده شده 380 [یعنی نامحدود نیست، نگران نشوید]. با این حال هرکس از شما بیمار یا [ناچار] بر سفر باشد، شماری از روزهای دگر [را روزه بدارد]، و بر کسانی که طاقت خود را از دست می‌دهند، طعام مسکینی جایگزین [شده] است. پس هر آن کس مشتاقانه [و نه به اکراه و اجبار] کار خیری کند، 381 به نفع خود اوست. و اگر [داوطلبانه] روزه بدارید، برای شما بهتر است، اگر دانسته باشید.

380- قید «أَیَّامًا مَّعْدُودَات» در مورد حکم سه روز اقامت در منطقه «منی» در پایان مراسم حج نیز آمده است [بقره 203 (2:203) ]. از این ادعای یهودیان نیز که «ما را جز چند روزی عذاب، به دلیل گوساله‌پرستی، نخواهد رسید» [آل‌عمران 24 (3:24) و بقره 80 (2:80) ]، معلوم می‌شود در این قید معنای مختصر و گذرا بودن نهفته است.

381- تطوّع [در باب تفعّل، مثل تکلّف و تکبّر] کاری را برخود قبولاندن و موجّه ساختن است. در آیه 158 همین سوره (2:158) نیز، پذیرش داوطلبانه و با میل و رغبت سعی صفا و مروه در مراسم حج آمده است [إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَهَ مِنْ شَعَائِرِ اللهِ فَمَنْ حَجَّ الْبَیْتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلا جُنَاحَ عَلَیْهِ أَنْ یَطَّوَّفَ بِهِمَا وَمَنْ تَطَوَّعَ خَیْرًا...].