أَوْ كَصَيِّبٍ مِّنَ السَّمَاءِ فِيهِ ظُلُمَاتٌ وَرَعْدٌ وَبَرْقٌ يَجْعَلُونَ أَصَابِعَهُمْ فِي آذَانِهِم مِّنَ الصَّوَاعِقِ حَذَرَ الْمَوْتِ وَاللَّهُ مُحِيطٌ بِالْكَافِرِينَ
یا [موقعیت و مَثل آنها] همچون [گرفتارشدگان در] رگباری از آسمان 29 با تاریکی‌هایی [از ابرهای تیره و متراکم] و رعد و برقی [از تلاطم و برخورد] است، 30 [در چنین شرایط هولناکی] برای گریز از مرگ در برابر صاعقه‌ها[ی سهمگین]، انگشت در گوشهای خویش می‌نهند، حال آنکه خدا بر کافران [=منکران حق] احاطه دارد [=راه گریزی برایشان نیست].
29- «صیّب»، هم‌ریشه با مصیبت و اصابت، به رگباری گفته می‌شود که بعضاً سیل راه می‌اندازد و موجب خرابی می‌گردد، انتخاب این واژه، در حالی که باران نام‌های متعدد دیگری در قرآن دارد، تأمل‌برانگیز است.
30- در این آیه تصویری از رهرو بیابان، که شبانه در معرض رگباری از ابرهای تیره قرار گرفته، ارائه می‌دهد و در آیه 40 سوره نور (24:40) از غریقِ کشتی شکسته‌ای در میان امواج و ابرهای تیره که دست و پا می‌زند و نجات دهنده‌ای نمی‌یابد! و هر دو آیه بی‌پناهیِ خدا ناباوران را در مصیبت‌ها و حوادث هولناک زندگی به تصویر عینی می‌کشانند.