412- معنای «َیَکُونَ الدِّینُ کُلُّهُ لِلّه]، انحصار قانون گزاری در انتخاب دین برای خداست و این انتخاب به صراحت آیات متعددی در قرآن، از جمله آیه 256 بقره (2:256) «لا إِکْرَاهَ فِی الدِّینِ...» [و کافرون 6 (109:6) و کهف 29 (18:29) ] کاملا آزاد و اختیاری است و متولیان مذاهب و قدرت‌های سیاسی حق ندارند آن را مقید و محدود سازند. اگر منظور آیه غیر از این بود، گفته می‌شد با آنها بجنگید تا ایمان بیاورند و مسلمان شوند. علاوه بر آن، متجاوزین قریش، هرچند مشرک بودند، اما به خدا باور داشتند و متعصّب به آئین خود بودند، تا جایی که تنها دین خود را خدایی می‌دانستند. [ر ک آیه 32 (2:32) ].