ثُمَّ أَفِيضُوا مِنْ حَيْثُ أَفَاضَ النَّاسُ وَاسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ
سپس از همانجا که مردم [به سوی سرزمینِ مُنی، سیل‌وار] روانه شده‌اند، روان شوید 430 و [در این حال و حضور قلب، در آستانه طلوع فجر] از خدا آمرزش خواهید که مسلماً خدا آمرزنده مهربان است.
430- «أَفِیضُواْ»، از ریشه «فیض»، نوعی جوشش و روانه شدن با همه وجود و به نوعی غفلت از خود است. مثل کسی که در کارش غرق شده و ششدانگ حواسش به آن است. همچنانکه درباره حرکت به سوی مِنی در ایام حج گفته است: دسته جمعی [بدون تکروی] سیل‌وار به همراه مردم حرکت کنید: بقره 199- ثُمَّ أَفِیضُوا مِنْ حَیْثُ أَفَاضَ النَّاسُ...