وَاذْكُرُوا اللَّهَ فِي أَيَّامٍ مَّعْدُودَاتٍ فَمَن تَعَجَّلَ فِي يَوْمَيْنِ فَلَا إِثْمَ عَلَيْهِ وَمَن تَأَخَّرَ فَلَا إِثْمَ عَلَيْهِ لِمَنِ اتَّقَى وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّكُمْ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ
و خدا را در روزهایی چند [=سه روز توقف در مُنی پس از قربانی / ایام تشریق] یاد کنید، پس هر که [برای بازگشت به وطن] عجله داشته باشد [و بخواهد فقط] در دو روز [در مُنی بماند] گناهی بر او نیست و هر که [بازگشت خود را] به تأخیر اندازد نیز گناهی بر او نیست. 436 [این حکم] برای کسی است که پروا داشته باشد [=تعجیل و تأخیرش در خروج از حالت اِحرام موجّه باشد] و پروای خدا داشته باشید و بدانید [خانه و خانواده و خویشاوندان را سرانجام ترک می‌کنید و] همگی به سوی او محشور می‌شوید.
436- مناسک حج در صبح روز دهم ذیحجه به پایان می‌رسد و ضرورت وقوف در صحرای مُنی، در حالی که آداب و مراسمی باقی نمانده، سؤال‌برانگیز است! به [مضمون] سخن شادروان دکتر شریعتی، این فرصت سه روزه برای اندیشه کردن و جمع‌بندی تجربه توحیدی حج و تصمیم‌گیری برای تغییر زندگی در بازگشت به وطن است، یا تبادل نظر با دیگر مسلمانان و تشکیل تجمعات مختلف برای تقریب میان مذاهب اسلامی.
در روزگار نزول این آیات، میان مکه و سرزمین‌های عرفات و مشعر و مُنی فاصله بود و در آن صحاری خالی از سکنه، ساختمان و سرگرمی هم وجود نداشت، با رشد جمعیت و گسترش شهرها، اینک مُنی به مکه چسبیده و مراکز خرید چشم و دل بسیاری از حاجیان را از ذکر خدا و ارتباط با خلق او به سوی کالاهای مصرفی دنیای صنعت و سرمایه‌داری و زرق و برق آن جلب و جذب کرده است.