وَإِذَا قِيلَ لَهُ اتَّقِ اللَّهَ أَخَذَتْهُ الْعِزَّةُ بِالْإِثْمِ فَحَسْبُهُ جَهَنَّمُ وَلَبِئْسَ الْمِهَادُ
و چون به او گفته شود [=انتقاد و تذکر داده شود که] از خدا بترس [=پروا داشته باش]! 440 خودبرتربینی، او را به گناه وادارد. 441 از این رو دوزخ بسنده اوست که چه بد قرارگاهی است.
440- بنا به تربیتی که مسلمانان از مکتب قرآن و سنّت رسول کسب کرده بودند، پیش از سلطه بنی‌امیه بر امور، در فضای معنوی صدر اسلام می‌توانستند به خلیفه اعتراض کنند و او را به پروای الهی تذکر دهند و این رسم و عادتی بود که در حضور یافتن نزد خلیفه به زبان می‌راندند.
441- عزّت همان در مقام مسلط و برتر قرار گرفتن و «اثم»، خودبینی و تنگ‌نظری است. همانها که پیش از رسیدن به قدرت، خدا را بر صدق گفتار خود گواه می‌گرفتند، با تحکیم قدرت یکسره او را فراموش می‌کنند.