445- «زَلَل» لغزیدن و فرو افتادن است. این فعل 4 بار در قرآن تکرار شده که در سه مورد، شیطان را عامل لغزش معرفی کرده است [بقره 36 (2:36) و 209 (2:209) ، آل‌عمران 155 (3:155) ]. اما ثبات، مفهومی برعکس دارد و به استواری دل، نفس، ریشه، قول و قدم [بقره 36 (2:36) ، آل‌عمران 147 (3:147) ، نحل 94 (16:94) و محمد 7 (47:7) ] نسبت داده شده است. لغزش و سقوط از مقام تسلیم [ادخلوا فی‌السلم]، فرو افتادن در شبکه شرک شیطانی و انحراف از توحید است.

446- هشدار «فَاعْلَمُوا» خطاب به مؤمنانی که فرمان یافته‌اند به فضای سِلم و طاعت درآیند، با دو صفت عزیز و حکیم، که بیانگر سنّت‌ها و نظامات جهانشمول خداست، ختم می‌شود. عزیز بودن خدا، فرادست و قاهر بودنش را در برابر اعمال و عوامل مغایر با اراده‌اش نشان می‌دهد و حکیم بودن خدا، حکمت‌آمیز و رشد دهنده بودن نظاماتش را نسبت به خلق بیان می‌کند. مشیّت خدا در عزّت بخشیدن به ملت‌ها یا ذلیل ساختن آنها، ارتباط مستقیم با پیروی از همین سُنن و قوانین دارد.