يَاأَيُّهَا النَّاسُ اعْبُدُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ
ای مردم، [همان] پروردگارتان که شما و پیشینیانتان را آفرید عبادت کنید، 32 باشد تا پروا پیشه کنید. 33
32- عبادت را در ترجمه‌های قرآن پرستش معنا کرده‌اند، اما پرستش معنای چندان مناسبی برای عبادت نیست و متأسفانه معادل فارسی مناسبی هم برای آن نداریم. عبادت بیان کننده حالت تسلیم و تمکین انسان است. به گفته شادروان شریعتی؛ عبادت هموار کردن جاده وجود است. «عَبّدَالطّریق» یعنی راه را آسفالت و هموار کرد. «طَریقٌ مُعَبّد» جاده‌ای است عبد شده، یعنی برای راننده هموار است و سنگلاخ و دست انداز ندارد. ماشین‌های جاده‌سازی را نیز در عربستان «عابد» می‌گویند!! ما باید وجودمان را برای خداوند صاف و هموار کنیم و در برابر فرامین او خاضع باشیم. اگر می‌فرماید انفاق کن، عفوکن، جهاد کن، و یا مهربان باش، وجودمان جاذب این فرامین و پذیرای اوامر خداوند باشد.
33- ر ک به پاورقی 4 (2:2)