وَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِيمَا عَرَّضْتُم بِهِ مِنْ خِطْبَةِ النِّسَاءِ أَوْ أَكْنَنتُمْ فِي أَنفُسِكُمْ عَلِمَ اللَّهُ أَنَّكُمْ سَتَذْكُرُونَهُنَّ وَلَكِن لَّا تُوَاعِدُوهُنَّ سِرًّا إِلَّا أَن تَقُـولُوا قَـوْلًا مَّعْرُوفًا وَلَا تَعْزِمُوا عُقْدَةَ النِّكَاحِ حَتَّى يَبْلُغَ الْكِتَابُ أَجَلَهُ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا فِي أَنفُسِكُمْ فَاحْذَرُوهُ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ غَفُورٌ حَلِيمٌ

و بر شما گناهی نیست اگر [در مدت انتظارِ زنان مطلّقه یا بیوه] به اشاره و کنایه از آن زنان خواستگاری نمایید یا [چنین تمایلی را] در دل خود نگه دارید. خدا می‌داند که آنها را یاد خواهید کرد [در این حد گناهی ندارد]، اما وعده پنهانی به آنها مدهید، مگر آنکه سخنی پسندیده [=مطابق عُرف] بگویید . و پیش از فرا رسیدن موعد مقرّر [=تمام شدن 4 ماه و 10 روز] تصمیم به عقد ازدواج مگیرید و بدانید که خداوند از آنچه در ضمیرتان می‌گذرد، بی‌گمان آگاه است. پس، از [نافرمانی] او پروا کنید و بدانید خدا آمرزنده مهربان است. 513