534- قرض، بریدن و جدا کردن و ترک چیزی است. قیچی را «مقراض» می‌گویند که چیزی را می‌چیند و جدا می‌سازد. قرض دادن مال، جدا کردن قسمتی از آن و دادن به مسکین است که، همچون بریدن شاخه‌های زیادی درخت، موجب رشد مستقیم و توسعه بیشتر آن می‌گردد. یا همچون حجامت [گرفتن خون از بدن] که موجب تولید خون تازه و سلامتی می‌شود.

535- قبض و بسط دو حالت متفاوت است؛ قبض گرفتن چیزی با تمام دست، و بسط گشودن مُشت و رها کردن آن است. مثل بال گشودن و بستن پرندگان در پرواز [مُلک 19 (67:19) ]، گسترش سایه و جمع شدن آن در طول روز [فرقان 46 (25:46) ] و انجماد و بخار آب. فرق «اَخذ» با قبض این است که در قبض مفهوم تحویل گرفتن و تسلط بر آنچه گرفته می‌شود بیشتر است، مثل قبضه کردن قدرت، قبض رسید و دو قبضه کردن نامه که دریافتش را تضمین می‌کند. «قابض و باسط» از نام‌های نیکوی خداست، خداوند انفاق بندگان را به خوبی تحویل می‌گیرد [رسید دو قبضه می‌دهد] و آن را بسط و برکت می‌دهد و چندین برابر به شخص برمی‌گرداند.