وَقَالَ لَهُمْ نَبِيُّهُمْ إِنَّ آيَةَ مُلْكِهِ أَن يَأْتِيَكُمُ التَّابُوتُ فِيهِ سَكِينَةٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَبَقِيَّةٌ مِّمَّا تَرَكَ آلُ مُوسَى وَآلُ هَارُونَ تَحْمِلُهُ الْمَلَائِكَةُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ

پیامبرشان به آنها گفت: نشانه [صلاحیت] فرماندهی او این است که صندوق [=عهد]، که در آن آرامشی از جانب پروردگارتان و بازمانده‌ای از میراث خاندان موسی و هارون است 541 و فرشتگان آن را حمل می‌کنند، 542 به شما بازمی‌گردد. مسلماً در این [رویداد]، اگر واقعاً مؤمن باشید، نشانه‌ای است برای شما.

541- ظاهراً صندوقِ مورد نظر که در تورات «تابوت عهد» نامیده شده و محل نگهداری الواح و آثار باقیمانده از خاندان موسی و هارون و سایر افتخارات مقدّس قوم بنی‌اسرائیل بوده است، با شکست بزرگ آنها در جنگ با سپاه فلسطین، صندوقی که به فرمان موسی برای نگهداری آثار نبوّت و عزّت آنان ساخته شده بود و همچون پرچم و سرود ملی شعار شعوربرانگیزی در تحریک شجاعت و شهادت به شمار می‌رفت، از کف آنان خارج شد. آرام‌بخش بودن آن به خاطر همین وحدت‌آفرینی و یادآوری افتخارات قومی و شهیدان و فداکارانشان بوده است، همچنانکه هر ملتی با یاد قهرمانانش روحیه می‌گیرد و از اضطراب در برابر دشمنان به آرامش می‌رسد.

542- حمل شدن آن تابوت بر دوش فرشتگان، اشاره به نیروهایی نادیدنی است که وقتی ملتی آن را بر دوش همّت خود می‌گیرد، گویی از نیروهایی امداد می‌گیرد که حامل آن ارزش‌ها هستند و با آن پیوند دارند. گرچه این صندوق جعبه‌ای جامد بیش نبوده است، اما یادآور «عهد» آن قوم با خداوند و خاطرات تاریخی‌شان بوده است. بخش عمده‌ای از آیات مربوط به «عهد» در قرآن نیز ناظر به این قوم است [بقره 40 (2:40) و 80 (2:80) و 100 (2:100) ، آل‌عمران 76 (3:76) و 77 (3:77) و 183 (3:183) ، اعراف 102 (7:102) و 134 (7:134) ، طه 86 (20:86) ، زخرف 49 (43:49) ].