549- «بَرَزُواْ»، از ظهور و «بروز»، آشکار شدن، و مفهوم مقابل آن پوشیده و پنهان شدن است. بارز شدن در برابر جالوت و سپاهش، به «مبارزه» با او درآمدن، سینه سپر کردن، جبهه‌گیری و رویارویی است.

550- «أَفْرِغْ» از فِراغ، همچون فراغت و فارغ شدن از کار، به نوعی خالی بودن [از خستگی] و آمادگی به پُر شدن [از اشتغال] را می‌رساند. در جمله «رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَیْنَا صَبْرًا»، هم مفهوم خالی کردن نفس از تزلزل و سُستی، ترس و وحشت وجود دارد، و هم پُر کردن آن با صبر و مقاومت. آیه 126 اعراف (7:126) نیز عیناً همین درخواست مطرح شده است.

551- ثُبات قدم در برابر لغزیدن است [نحل 94 (16:94) ]. مشتقات ثبات 18 بار در زمینه‌های مختلف در قرآن آمده است؛ بیش از همه، در ثبات قدم [بقره 250 (2:250) ، آل‌عمران 147 (3:147) ، انفال 11 (8:11) ، نحل 94 (16:94) و محمد 7 (47:7) ]، پس از آن در: ثبات فؤاد [هود 120 (11:120) و فرقان 32 (25:32) ]، ثبات قول [ابراهیم 27 (14:27) ]، ثبات ایمانی [نساء 66 (4:66) ، نحل 102 (16:102) و اسراء 74 (17:74) ]، ثبات در جنگ [انفال 12 (8:12) و 45 (8:45) ]، ثبات نفس [بقره 265 (2:265) ]، ثبات ریشه [ابراهیم 24 (14:24) ]، تثبیت احکام [رعد 39 (13:39) ]، ممانعت از تحرّک [انفال 30 (8:30) ] می‌باشد.