558- در امر رسالت، همه پیامبران مشترک و همچون معلمان یک مدرسه مقامی واحد داشتند. از این نظر مؤمنین راستین از فرق گذاشتن میان آنان، که موجب تفرقه میان پیروان می‌شود، پرهیز می‌کنند [بقره 285 (2:285) ، آل‌عمران 84 (3:84) ، نساء 150 (4:150) و 152 (4:152) ]. اما در سلسله مراتب ایمانی و کمالات روحی، پیامبران یکسان نبودند و فضیلت‌هایی بر یکدیگر داشتند. این واقعیت را در آیه 55 سوره اسراء (17:55) نیز بیان کرده است: وَلَقَدْ فَضَّلْنَا بَعْضَ النَّبِیِّینَ عَلَى بَعْضٍ وَآتَیْنَا دَاوُودَ زَبُورًا.

559- از دیگر آیات قرآن می‌توان دریافت که منظور این آیه «موسی کلیم الله» است. از جمله: «...وَکَلَّمَ اللهُ مُوسَى تَکْلِیمًا» [نساء 164 (4:164) ] و «وَلَمَّا جَاءَ مُوسَى لِمِیقَاتِنَا وَکَلَّمَهُ رَبُّهُ...» [اعراف 143 (7:143) ]. اصل تکلّم، تبیین معانی و مقاصد با تأثیرگذاری بر ذهن مخاطب از طریق امواج و انتقال صوت به دستگاه شنوایی است. اما نکره آمدن این تکلّم [تَکْلِیمًا]، دلالت بر نحوه غیرمتعارف و مرموز آن می‌کند.

560- از جمله می‌توان به ابراهیم و یوسف با توجه به آیات زیر اشاره کرد:
انعام 83- وَتِلْکَ حُجَّتُنَا آتَیْنَاهَا إِبْرَاهِیمَ عَلَى قَوْمِهِ نَرْفَعُ دَرَجَاتٍ مَنْ نَشَاءُ...
یوسف 76- ...کَذَلِکَ کِدْنَا لِیُوسُفَ مَا کَانَ لِیَأْخُذَ أَخَاهُ فِی دِینِ الْمَلِکِ إِلاَّ أَنْ یَشَاءَ اللهُ نَرْفَعُ دَرَجَاتٍ مَنْ نَشَاءُ وَفَوْقَ کُلِّ ذِی عِلْمٍ عَلِیمٌ.

561- لفظ «قُدس» [پاکی] 10 بار [عدد تمام] در قرآن تکرار شده است؛ خداوند قدّوس [مبالغه قدس] نامیده شده که پادشاه مطلقاً پاک از بی‌عدالتی پادشاهان است؛ «مَلِکِ الْقُدُّوسِ» [حشر 23 (59:23) و جمعه 1 (62:1) ]. فرشتگانش نیز او را تقدیس می‌نمایند [بقره 30 (2:30) ]. خداوند سرزمین بعثت پیامبران بنی‌اسرائیل را «وَادِ الْمُقَدَّسِ» یا «أَرْضَ الْمُقَدَّسَهَ» نامیده است [طه 12 (20:12) ، نازعات 16 (79:16) و مائده 21 (5:21) ]. و بالاخره سه بار در قرآن از تأیید [نیرومند ساختن] عیسی(ع) به وسیله روح‌القدس یاد شده است [بقره 87 (2:87) و 253 (2:253) ، مائده 110 (5:110) ] و یکبار نیز از نزول قرآن به واسطه جبرئیل: نحل 102- قُلْ نَزَّلَهُ رُوحُ الْقُدُسِ مِنْ رَبِّکَ بِالْحَقِّ لِیُثَبِّتَ الَّذِینَ آمَنُوا وَهُدًى وَبُشْرَى لِلْمُسْلِمِینَ.

562- «اقْتَتالَ» در باب افتعال، دلالت بر جنگ‌طلبی و آمادگی برای نزاع می‌کند. آیه 9 سوره حجرات (49:9) نیز از چنین کارزار و جنگ درونی میان مسلمانان خبر می‌دهد. مشیّت خدا ممانعت از بروز اختلاف و جنگ میان انسان‌ها نیست، که اگر چنین بود، اختیار و حق انتخاب انسان نقض می‌شد.

563- اراده خدا همان نظاماتی است که در جهان قرار داده است. از جمله آزاد گذاشتن انسان در انتخاب راه زندگی و مهلت دادن به او تا پایان عمر.