595- آیه‌الکرسی و سه آیه بعدی آن در تبیین و تشریح صفات ذاتی «حیّ و قیّوم»، همچون جمله معترضه‌ای در وسط آیات مربوط به انفاق قرار گرفته‌اند. هم آیه پیش از آن [254] درباره انفاق است، و هم 15 آیه بعد مفصل و مبسوط‌ترین آیات قرآن درباره انفاق می‌باشد. اصولا بحث انفاق در سوره بقره بیش از سوره‌های دیگر مطرح گشته و مشتقات آن، از همان آغاز سوره در وصف متّقین [الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ وَیُقِیمُونَ الصَّلاهَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنْفِقُونَ]، در متن سوره و در مجموعه آیات 261 تا 275 ، 20 بار آمده است. انفاقِ مطرح شده در این سوره، عمدتاً در ارتباط با جهاد و برای تدارک مالی آن است. آیه‌الکرسی از الله و طاغوت، و پیوستن بندگان به «ولایت» این دو قطب مثبت و منفی و خروج از تاریکی‌ها به سوی نور [و برعکس] سخن می‌گوید. و آیات انفاق در تدارک مالی مبارزه با طاغوت‌ها. اصولا دو واژه صلات و زکات در قرآن مترادف و مرتبط با یکدیگر هستند، آن کس که با صلاتش به خدا رو می‌آورد، صادق نیست اگر خسیس و خودمحور باشد. انفاق نیز واژه مشابهی با زکات است، زکات موجب رشد و نمو شخص می‌شود، و انفاق، مستمندان را دستگیری می‌کند. صدقات نیز همان عمل است، اما اثبات کننده «صدقِ» ایمان از طریق کمک مالی به دیگران.

596- بدیهی است منظور از 7 شاخه و در هرکدام صد دانه، ذکر دقیق عدد نیست، بلکه این اعداد در ذهنیت معاصرین معنای کثرت داشته است.

597- افزایش به اضعاف مضاعف، تنها مربوط به «اجر» انفاق کنندگان نیست، اجر آنها همان گسترش شخصیت ایمانی و دریادل گشتن نفس باسخاوت آنهاست. انفاق جوششی درونی است که دانه قدسی روح انسان را شکفته و بارور می‌سازد و همچون حبّه‌ای که هفتصد برابر شود، به اعلی‌علّیین سر می‌کشند.

598- ر ک به پاورقی 540 (2:247) .