603- صدق ایمان با خرج کردن در راه خدا اثبات می‌شود وگرنه ادعایی بیش نیست. به همین خاطر از خود مایه گذاشتن برای دیگران و انفاق در راه خدا را قرآن «صدقه»، یعنی علامت راستی ایمان و از زاویه‌ای دیگر، «زکات» نامیده است که موجب تزکیه نفس و رشد و نمو شخصیتی می‌شود. اخلاص از ریاء و عدم انتظار پاداش از طرف گیرنده، نشانه صداقت آن است.

604- «صَفْوَان» از ریشه «صَفَوَ» [خلوص هرچیز از آمیختگی]، به سنگ صاف و خالص از خاک گفته می‌شود. مشتقات این کلمه مثل: مصفّا، مصطفی، صافی و... تماماً دلالت بر صفا و خلوص می‌کنند.

605- باران شدید و تند را «وَابِل» می‌گویند. اصل این کلمه «وَبْل» بیانگر شدّت است. وبال نیز در تمثیل همچون باران عذابی است که از عواقبِ اعمال سوء بر سر ستمگران می‌بارد.

606- «صَلْد» به سنگ سختی گفته می‌شود که هیچ روزنه‌ای برای نفوذ آب و دانه ندارد و هیچ رُستنی بر آن نمی‌روید. این تمثیل و تصویر کوتاه، دل و درون نفوذ ناپذیر ریاکاران را نسبت به حقایق ایمانی و آخرت نشان می‌دهد که قرآن به سنگدلی و قساوت تشبیه کرده است. از جمله آیات 74 و 24 همین سوره.

607- ر ک به پاورقی 583 همین سوره (2:258) .