48- به نظر می‌رسد این عهد دوطرفه، همان پایبندی به توحید و دوری از شرک و تبعیت شیطان است که قرآن به آن تصریح کرده: أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَیْکُمْ یَا بَنِی آدَمَ أَنْ لا تَعْبُدُوا الشَّیْطَانَ [یاسین 60 (36:60) ]. و همین وفای به عهد بنده است که وفای به عهد پروردگار را موجب می‌شود: وَأَوْفُوا بِعَهْدِی أُوفِ بِعَهْدِکُمْ وَإِیَّایَ فَارْهَبُونِ... [بقره 40 (2:40) ]. «وثاق» بندی است که بار را بر پشت مَرکب می‌بستند تا سقوط نکند، یا ریسمانی که با آن اسیران را از فرار مانع می‌شدند [محمّد 4 (47:4)]، عروه الوثقی نیز ریسمان ایمانی ارتباط با خداست [بقره 256 (2:256) و لقمان 22 (31:22) ]. در آیات 7 ، 12 ، 13 و 14 سوره مائده (5:7) از میثاقی که خدا با یهود و نصاری بسته و از نقض میثاق آنها یاد کرده است. این میثاق ظاهراً همان شریعت و آیینی است که برای مؤمنین نقش قانون اساسی کشور را دارد.

49- در اینکه فاسقان چه چیزی را که فرمان پیوستن به آن را داشتند می‌بریدند، از سه آیه قرآن می‌توان شواهدی را ذکر کرد: 1- قطع رابطه با قوم و خویش و قبیله و عشیره [محمد 22 (47:22)- ...وَتُقَطِّعُوا أَرْحَامَکُمْ] ؛ 2- ایجاد شکاف و اختلاف در امت واحد [انبیاء 93 (21:93) و مؤمنون 53 (23:53)- وَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُمْ بَیْنَهُمْ...].

50- مشخصاتی که قرآن برای این گروه ذکر کرده، کاملا در تضاد با مشخصاتی است که برای «اولواالالباب» در آیات 20 تا 22 سوره رعد (13:20) آمده است. مشابه همین مشخصات در آیه 25 سوره رعد (13:25) ، ذیل عنوان «فاسقین» [در انتهای آیه 26] آمده است. از این تقابل می‌توان فهمید شخصیت فاسقین کاملا معکوس اولواالالباب است. از آنجایی که معنای فسق پاره کردن حریم و حدود، به اصطلاح قانون‌شکنی است، اولواالالباب را می‌توان محافظان قانون و نگه‌داران حریم و حدود نامید.