لِّلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَإِن تُبْدُوا مَا فِي أَنفُسِكُمْ أَوْ تُخْفُوهُ يُحَاسِبْكُم بِهِ اللَّهُ فَيَغْفِرُ لِـمَن يَشَاءُ وَيُعَذِّبُ مَن يَشَاءُ وَاللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
هرآنچه در آسمان‌ها و زمین است از آنِ خداست و آنچه در دل دارید، چه آشکار کنید یا پنهانش دارید، خدا شما را بدان محاسبه خواهد کرد، آنگاه هرکس را بخواهد [=شایسته بداند] می‌آمرزد و هرکس را بخواهد عذاب می‌کند 655 و خدا بر هر کاری توانا [=حسابگر و اندازه‌گذار] است. 656
655 -منظور از «عذاب»، همان محرومیت از محصولِ تلاش و دست خالی ماندن است. همچون باغداری که محصول باغش را، که نتیجه یک سال زحمت و تلاش و خرج و هزینه است، سیل یا سانحه‌ای به کلی نابود ساخته و هستی‌اش را به باد داده باشد [قلم 27 (68:27) تا 33]. نسبت دادن فاعل عذاب به خدا، در حالی که خود شخص عامل آن بوده است، به دلیل ختم شدن همه تحولات به خداست.
656- ر ک به پاورقی 304 همین سوره (2:148) .