65- ضمیر «هِم» در «أَسْمَائِهِمْ» را بعضی مترجمین به همان عناصر و اشیاء عالم نسبت داده‌اند که آدم بر آنها آگاهی می‌یابد، ولی منطقی‌تر این است که آن را همچون ضمیر «أَنْبَأَهُمْ»، به فرشتگان نسبت دهیم. در این صورت، این آیه احاطه علمی و عقلی آدمی بر «اسماء» یعنی نقش و تأثیر فرشتگان در جهان هستی و مقام و موقعیت آنها [وَمَا مِنَّا إِلاَّ لَهُ مَقَامٌ مَعْلُومٌ- صافات 164 (37:164) ] را می‌نمایاند.

66- بدیهی است که فرشتگان چیزی را از آفریدگار عالم پنهان نمی‌دارند، شاید منظور از آنچه آشکار می‌کنند، نقشی باشد که ایفا می‌نمایند و آنچه پنهان می‌کنند [وَمَا کُنْتُمْ تَکْتُمُونَ] اسراری که در ذات خود پنهان می‌دارند و تنها خدا از آن آگاه است.