وَإِذْ قُلْتُمْ يَامُوسَى لَن نُّؤْمِنَ لَكَ حَتَّى نَرَى اللَّهَ جَهْرَةً فَأَخَذَتْكُمُ الصَّاعِقَةُ وَأَنتُمْ تَنظُرُونَ
و [به یاد آر] آنگاه که گفتید: ای موسی! هرگز به [سخنان] تو ایمان نمیآوریم، مگر خدا را آشکارا ببینیم! 117 پس [به عواقب این انتظار جاهلانه] صاعقه شما را گرفت، در حالی که نظاره میکردید. 118
117- حضرت موسی نیز رؤیت خدا را طلب کرده بود [اعراف 143 (7:143)- ...قَالَ رَبِّ أَرِنِی أَنْظُرْ إِلَیْکَ...] که با تجلی پرتوی از جلال ربوبی مدهوش گردید، اما درخواست موسی از سرِ شوق ایمانی بود و درخواست بنیاسرائیل از سرِ شک و تردید. آنها متکبّرانه منتظر بودند حقایقی که بر موسی مکشوف شده بر آنها هم، بدون آنکه شایستگی آن را کسب کرده باشند، آشکار شود و نمیتوانستند برتری فردی را بر خود بپذیرند.
118- نظارهگر بودن در این مورد، همچون نظارهگر بودن در غرق فرعونیان [در آیه 50 (2:50) ]، آیه و اتمام حجتی بود که به عینه آن را دریافته بودند.