قَالُوا ادْعُ لَنَا رَبَّكَ يُبَيِّن لَّنَا مَا هِيَ قَالَ إِنَّهُ يَقُـولُ إِنَّهَا بَقَرَةٌ لَّا فَارِضٌ وَلَا بِكْرٌ عَوَانٌ بَيْنَ ذَلِكَ فَافْعَلُوا مَا تُؤْمَرُونَ
گفتند: به خاطر ما از پروردگارت بخواه تا برای ما خوب روشن کند 152 این [گاو] چیست؟ گفت: [پروردگارم] می‌گوید: آن گاو، نه پیر [=از کار افتاده] است نه جوان [که هنوز به کار نیامده باشد] بین این و آن [میانسال]. پس آنچه به شما امر شده [بی‌درنگ] انجام دهید. 153
152- در این آیه نیز [همچون آیه 61 (2:61) ] دو بار «لَنَا» تکرار شده است که نشانی است از خودپسندی و غرور این قوم!
153- در پاسخ به اولین بهانه‌جویی بنی‌اسرائیل، که به نحوی می‌خواستند از انجام کاری که با تمایل قلبی آنها ناسازگار بود شانه خالی کنند، خداوند تنها سن و سال گاو را مشخص می‌کند، مسلماً گاو پیر، یا هنوز به کار نیامده را آسان‌تر و ارزان‌تر می‌توانستند خریداری کنند، اما با این بهانه‌جویی، اولین ضرر را به خود زدند!