وَلَمَّا جَاءَهُمْ كِتَابٌ مِّنْ عِندِ اللَّهِ مُصَدِّقٌ لِّـمَا مَعَهُمْ وَكَانُوا مِن قَبْلُ يَسْتَفْتِحُونَ عَلَى الَّذِينَ كَفَرُوا فَلَمَّا جَاءَهُم مَّا عَرَفُوا كَفَرُوا بِهِ فَلَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الْكَافِرِينَ
و چون کتابی از پیشگاه الهی بر آنان رسید که تصدیق کننده‌ای بود بر آنچه نزد آنان است [=تورات]، با آن که از [قرنها] پیش بدان [امید در ظهور پیامبر خاتم] بر کافران [=مشرکان عربستان] آرزوی پیروزی می‌کردند، همین که آنچه می‌شناختند [بشارت بعثت او را در تورات می‌دانستند] بر آنها آمد، 189 انکارش کردند! پس لعنت خدا [=دوری از رحمتش] بر کافران [=منکران حق] باد.
189- در آیه 20 سوره انعام (6:20) و آیه 146 همین سوره (2:146) آمده است که یهودیان نشانه‌های پیامبر اسلام را همچون فرزندانشان [از پیش] می‌شناختند: «الَّذِینَ آتَیْنَاهُمُ الْکِتَابَ یَعْرِفُونَهُ کَمَا یَعْرِفُونَ أَبْنَاءَهُمُ...». در تورات، کتاب اشعیاء نبی، باب 42 تحت عنوان «خادم خدا» [عبدالله] کسی را که خواهد آمد به بنی‌اسرائیل معرفی کرده است.