فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَهُمْ فِي رَوْضَةٍ يُحْبَرُونَ
پس کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند، در بوستانی [سرشار از نعمت،] برخوردار از آثار اعمال [نیکو و شادی‌بخش] خود خواهند بود.19
19 – «یحبرون» از ریشه «حَبَرَ» مفهوم «تأثیرگذاری» دارد. مثل: پینه بستن کف دست از کار، باقی ماندن اثر زخم یا کتک در پوست بدن، زردی دندان، اثر گزیدن جانور در بدن، آثار ابر در آسمان، آثار باران در زنده کردن زمین. جوهر و مرکب را نیز حُبُور و قلم خود‌نویس را «قلم الحِبر» می‌گویند که در کاغذ تأثیر می‌گذارد. شاید این که قرآن علمای اهل کتاب را احبار [جمع حِبر] نامیده است، به دلیل آثار قلمی یا آثار عملی آن‌ها در جامعه بوده باشد.
اما وصف «فی روضه یحبرون» گویا بروز و ظهور آثار نیکوی اهل ایمان و عمل صالح آنان در آخرت باشد که در بوستان‌های بهشتی جایشان می‌دهد. نقش و نگار، آراستن و تزئین سخن، خط و شعر را با همین واژه نشان می‌دهند. چنین است نقش و نگار زیبایی که مؤمنان برای خود نگاشتند.