وَمِنْ آيَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُم مِّنْ أَنفُسِكُمْ أَزْوَاجًا لِّتَسْكُنُوا إِلَيْهَا وَجَعَلَ بَيْنَكُم مَّوَدَّةً وَرَحْمَةً إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ
و از جمله نشانه‌های اوست که همسرانی از جنس خودتان برای شما آفرید تا در کنارشان آرام گیرید و بین شما دوستی و دلسوزی نهاد،24 بی‌تردید در این [عشق و ایثار] بس نشانه‌هاست برای مردمی که تفکر می‌کنند.25
24 – مودّت را دوستی ترجمه می‌کنند، ولی دوستی میان زن و شوهر را در زبان فارسی «عشق» می‌نامند، هر چند این واژه، که در اصل عربی است، در قرآن نیامده و در قرون بعدی با تغییرات زبانی و تحول معنایی واژه‌ها جایگزین «حُبّ» و وارد ادبیات اسلامی شده است. اما «رحمت»، مرحله بالاتری از عشقِ ناشی از غرایض جنسی و دوستی‌های دوطرفه است. رحمت نوعی دلسوزی و ایثار است که ذاتی و یکطرفه می‌باشد.
25 – ما عادت کرده‌ایم نشانه‌های خدا را در عالم کهکشان‌ها و ابعاد نجومی دور از خود بیابیم، اما در این آیه خدا را در پدیده عشق و ایثار میان همسران نشان می‌دهد! البته همه آدمیان غرایز جنسی و مِهر و محبت با همسر را کم و بیش تجربه کرده‌اند، اما به ندرت متوجه منشاء پیدایش عشق و ایثار و پدید آورنده آن می‌شوند، تنها با تفکر است که می‌توان به انشاء کننده آن پی برد.