وَإِذَا مَسَّ النَّاسَ ضُرٌّ دَعَوْا رَبَّهُم مُّنِيبِينَ إِلَيْهِ ثُمَّ إِذَا أَذَاقَهُم مِّنْهُ رَحْمَةً إِذَا فَرِيقٌ مِّنْهُم بِرَبِّهِمْ يُشْرِكُونَ
هر گاه مردم را گزندی رسد، پروردگارشان را به حال توبه [=بازگشت به سویش] می‌خوانند، اما همین که [خدا] از رحمتش [لطفی در رفع گرفتاری] به آنها بچشاند،43 آن گاه بعضی از آنها نسبت به پروردگارشان شرک می‌ورزند [=رفع مشکلات خود را به حساب اشخاص و عوامل دیگر می‌گذارند].44
43 – ذائقه در: «اذاقهم»، چشیدن مزه و حداقل بهره بردن از آن است، در واقع نعمات دنیا در مقایسه با نعمات آخرت، در حدّ چشیدن و مزه کردن آن است.
44 – اینکه انسان در هنگام سختی و مصیبت به خدا پناه می‌برد، اما با رفع بلا، علت آن را به تدبیر خود یا دیگران نسبت می‌دهد، بسیار مورد تذکر قرآن واقع شده است. از جمله در انعام 41 (6:41) و 64 (6:64) ، نحل 54 (16:54) ، و عنکبوت 65 (29:65) .