وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ رُسُلًا إِلَى قَوْمِهِمْ فَجَاءُوهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَانتَقَمْنَا مِنَ الَّذِينَ أَجْرَمُوا وَكَانَ حَقًّا عَلَيْنَا نَصْرُ الْمُؤْمِنِينَ

و پیش از تو [نیز] رسولانی به سوی قومشان فرستادیم که نشانه‌های روشنی برایشان آوردند [و چون این نشانه‌ها را انکار کردند، در بازتاب کردارشان] از کسانی که مرتکب جُرم شده بودند62 انتقام گرفتیم63 و یاری کردن مؤمنین [در برابر زورگویی کافران] حقی است بر عهده ما.

62- معنای جرم، بریدگی و انقطاع است و لاجَرَم معنای لاینقطع و پیوسته می‌دهد. مجرمین، بریدگان از خدا و خلق و شریعت هستند.

63- مشتقات کلمه انتقام 17 بار در قرآن تکرار شده که در 13 مورد، صفت «منتقم» یا «ذوانتقام» به خدا نسبت داده شده است. منتقم از نام‌های نیکوی الهی است، در حالی که انتقام گرفتن در اخلاق دینی مذمت شده است. علاوه بر آن، خداوندی که منزه از تأثیرپذیری از مخلوقات است، چگونه ممکن است دچار خشم و غضب یا انتقام، که تماماً احساساتی انسانی‌اند، شود؟ اما کلمه انتقام از ریشه «نَـقـَمَ» به معنی نفی و انکار شئ می‌باشد، خواه با زبان و خواه با عقوبت. همان‌طور که بدن ما در تزریق خون یا پیوند اعضاء تا هماهنگی لازم حاصل نشود، عضو جدید را پس می‌زند، نظامات جهان و آخرت نیز به گونه‌ای است که انسان‌های نا‌هماهنگ با نظامات الهی را دفع و طرد می‌کند. این است معنای انتقام الهی.